klinke

Mofers

Wirkwaord

Lemma

klinke /kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/

1. (óneuvergenkelik) 'ne meis good te huuere, hellen en klaore klank aafgaeve (wie van 'n bel)
2. (óneuvergenkelik) (euverdrechtelik) innigen huuerbare klank aafgaeve

   Det klónk ofwen dao get ómveel.

3. (óneuvergenkelik) 'ne zekeren indrök maken oppe loesterieër

   Det klink wie meziek in mien oeare!

4. (óneuvergenkelik) mitte glazer taengenein aan- en aafstoeaten es e teiken van gooj winse
5. (euvergenkelik) get mit klinknaegel vasmaken of verbinje

Aafbraeking

• klin-ke

Aafleijinge

• klinker
• klinkklaor, klinknagel
• aaneinklinke, aanklinke, doorklinke, naoklinke, oetklinke

Verwantje wäörd

• klank, klingele

Zagswies

• Haol vater klinken 't hels: Luuj sónger verstandj gaeven 't helste kómmentaar.
• klinke wie 'n klok: aangenaam klinke
• klinke wie 'n tiet: hieël good klinke

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 192.

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	klink		klinks		klink		klinke	klinken	klink		klinke	klinken	klinkendj
	IPA	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲ/	/kl̥ɪ́ŋgʲ/	/kl̥ɪ́ŋ̊ks/	/kl̥ɪ́ŋgz/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲ/	/kl̥ɪ́ŋgʲ/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲ/	/kl̥ɪ́ŋgʲ/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen/	/kl̥ɪ́ŋ̊keɲɟ/
vergangen tied	sjrif	klónk †klank		klónks †klanks		klónk †klank		klónke	klónken	klónk		klónke	klónken	geklónke	geklónken
	IPA	/kl̥ʊ́ŋ̊k/ /kl̥áŋ̊k/	/kl̥ʊ́ŋg/ /kl̥áŋg/	/kl̥ʊ́ŋ̊ks/ /kl̥áŋ̊ks/	/kl̥ʊ́ŋgz/ /kl̥áŋgz/	/kl̥ʊ́ŋ̊k/ /kl̥áŋ̊k/	/kl̥ʊ́ŋg/ /kl̥áŋg/	/kl̥ʊ́ŋ̊kə/	/kl̥ʊ́ŋ̊kən/	/kl̥ʊ́ŋ̊k/	/kl̥ʊ́ŋg/	/kl̥ʊ́ŋ̊kə/	/kl̥ʊ́ŋ̊kən/	/ɣə'kl̥ʊ́ŋ̊kə/	/ɣə'kl̥ʊ́ŋ̊kən/
vergangen tied (kónjunktief)	sjrif	klónk		klónks		klónk		klónke	klónken	klónk		klónke	klónken	geklónke	geklónken
	IPA	/kl̥ʊ́ŋ̊k/	/kl̥ʊ́ŋg/	/kl̥ʊ́ŋ̊ks/	/kl̥ʊ́ŋgz/	/kl̥ʊ́ŋ̊k/	/kl̥ʊ́ŋg/	/kl̥ʊ́ŋ̊kə/	/kl̥ʊ́ŋ̊kən/	/kl̥ʊ́ŋ̊k/	/kl̥ʊ́ŋg/	/kl̥ʊ́ŋ̊kə/	/kl̥ʊ́ŋ̊kən/	/ɣə'kl̥ʊ́ŋ̊kə/	/ɣə'kl̥ʊ́ŋ̊kən/
gebi-jjendje wies	sjrif			klink!				klinke-v'r		klink! klinktj!
	IPA			/kl̥ɪ́ŋ̊kʲ/	/kl̥ɪ́ŋgʲ/			/kl̥ɪ́ŋ̊kʲever/		/kl̥ɪ́ŋ̊kʲ/ /kl̥ɪ́ŋ̊kc/	/kl̥ɪ́ŋgʲ/ /kl̥ɪ́ŋgɟ/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	klinke	klinken	geklink ó		klinke	klinken	klinkentaere		klinkentaeren		geklinke		geklinken
	IPA	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen/	/ɣə'kl̥ɪ́ŋ̊kʲ/	/ɣə'kl̥ɪ́ŋgʲ/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen̥'tɛ̀:re/		/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/		/ɣə'kl̥ɪ́ŋ̊kʲen/

In anger spraoke

[1]

• Ingels: ring
• Nederlandjs: klinken
• Pruus: klingen
• Spaans: tintinear, campanillear
• Zweeds: klinga

[2]

• Frans: sonner
• Ingels: sound^(en:)
• Nederlandjs: klinken
• Pruus: klingen
• Spaans: sonar
• Zweeds: låta

[4]

• Ingels: toast
• Japans: 乾杯^(ja:)
• Nederlandjs: toasten
• Zweeds: skåla

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

klinke ó /kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/

1. (gerundium) gerundium II van klinke
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• klin-ke

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	klinke	klinken	—
	IPA	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	klinke	klinken	—
	IPA	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲen/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

klinke /kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van klinke
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van klinke

Aafbraeking

• klin-ke

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

klinke /kl̥ɪ́ŋ̊kʲe/

1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van klink

Aafbraeking

• klin-ke