nominatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

nominatief m /nó:mi̽na̽tif/ (ouch: /nomi̽na̽'tif/)

1. (spraoklieër) d'n ieëste naamval dae 't óngerwerp aanguuef

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• no-mi-na-tief

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	nominatief		nominatieve	nominatieven
	IPA	/nó:mi̽na̽tif/	/nó:mi̽na̽tiv/	/nomi̽na̽'tive/	/nomi̽na̽'tiven/
dim.	sjrif	nominatiefke	nominatiefken	nominatiefkes
	IPA	/nomi̽na̽'tifkʲe/	/nomi̽na̽'tifkʲen/	/nomi̽na̽'tifkʲes/	/nomi̽na̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	nominatief		nominatieve	nominatieven
	IPA	/nó:mi̽na̽tif/	/nó:mi̽na̽tiv/	/nomi̽na̽'tive/	/nomi̽na̽'tiven/

In anger spraoke

• Frans: nominatif v
• Ingels: nominative^(en:)
• Koreaans: 주격^(ko:)
• Luuksembörgs: Nominativ m
• Nederlandjs: nominatief g
• Pools: mianownik^(pl:) m
• Pruus: Nominativ m
• Spaans: nominativo m
• Zweeds: nominativ g of ó