klinker

'n moer van klinkers [3]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

klinker m /kl̥ɪ́ŋ̊kʲer/

1. (spraoklieër) 'ne klank inne mienselike spraok wobie gèn blokkaasj inne lóchstroum vannen aom gemaak wuuert

   't Mofers haet hieël väöl klinkers die in 't Nederlandjs neet bestaon, wie de ao, de ae enne äö.

2. e sjrifteiken det 'ne [1] waerguuef

   De veurnaamste klinkers zeen A, E, I, O en U.

3. 'nen helle brik dae gehèts is toet 't smiltjpuntj en gei water opzuug

   Klinkers waere meis gebroek veur straote mit te make.

Aafbraeking

• klin-ker

Aafleijinge

• klinkerhermenie, klinkerriem, klinkerversjuving
• achterklinker, kortklinkerig, lankklinkerig, middeklinker, veurklinker

Verwantje wäörd

• diftóng, mitklinker, monoftóng, triftóng
• klank

Samestèlling

• klinke + -er

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	klinker		klinkers
	IPA	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲer/		/kl̥ɪ́ŋ̊kʲer̥s/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲerz/
dim.	sjrif	klinkerke	klinkerken	klinkerkes
	IPA	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe̽r̥kʲe/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe̽r̥kʲen/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe̽r̥kʲes/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲe̽r̥kʲez/
dat.	sjrif	klinker		klinkers
	IPA	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲer/		/kl̥ɪ́ŋ̊kʲer̥s/	/kl̥ɪ́ŋ̊kʲerz/

In anger spraoke

[1]

Frans: voyelle v Ingels: vowel Japans: 母音(ja:) Nederlandjs: klinker g, vocaal g

Pruus: Vokal m Spaans: vocal v Zweeds: vokal g

[3]

• Ingels: clinker
• Nederlandjs: klinker g
• Pruus: Klinker m
• Zweeds: klinker g