klappe

luuj die klappe [1]

Mofers

Wirkwaord

Lemma

klappe /kl̥apə/

1. (óneuvergenkelik) 'ne klank make dore binnekantje vanne henj opein te duje (meis mieë kieër achterein), veur dank, bewónjering of bieval mit te ute
2. (óneuvergenkelik) (euvergenkelik) e geheim doorvertèlle, get zègke waat me neet maag zègke

   Waem haet geklap?

   Doe hoofs neet alles te klappe dao-euver.

3. (óneuvergenkelik) 'ne klappendje ([1]) klank make
4. (ergatief) oeterein springe, spatten of vlege (wie van 'ne blon)

Aafbraeking

• klap-pe

Aafleijinge

• geklap, klap, klapper
• klapdeur, klaphood, klaproeas, klapstool, klaptoet

Verwantje wäörd

• kalle, klaatse, klakke, klatse, klatsje, knakke, ómplóffe, spatte
• [2] aansjiete

Zagswies

• mitte henj klappe (Nederlandjs: in de handen klappen)
• neet klappe: dinger doon die neet douge (gezag van luuj)

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 190.

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	klap		klaps		klap		klappe	klappen	klap		klappe	klappen	klappendj
	IPA	/kl̥ap/	/kl̥ab/	/kl̥aps/	/kl̥abz/	/kl̥ap/	/kl̥ab/	/kl̥apə/	/kl̥apən/	/kl̥ap/	/kl̥ab/	/kl̥apə/	/kl̥apən/	/kl̥apəɲɟ/
vergangen tied	sjrif	klapdje	klapdjen	klapdjes		klapdje	klapdjen	klapdje	klapdjen	klapdje	klapdjen	klapdje	klapdjen	geklap
	IPA	/kl̥abɟə/	/kl̥abɟən/	/kl̥abɟəs/	/kl̥abɟəz/	/kl̥abɟə/	/kl̥abɟən/	/kl̥abɟə/	/kl̥abɟən/	/kl̥abɟə/	/kl̥abɟən/	/kl̥abɟə/	/kl̥abɟən/	/ɣə'kl̥ap/	/ɣə'kl̥ab/
gebi-jjendje wies	sjrif			klap!				klappe-v'r		klaptj! klap!
	IPA			/kl̥ap/	/kl̥ab/			/kl̥apəvər/		/kl̥apc/ /kl̥ap/	/kl̥abɟ/ /kl̥ab/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	klappe	klappen	geklap ó		klappe	klappen	klappentaere		klappentaeren		geklappe		geklappen
	IPA	/kl̥apə/	/kl̥apən/	/ɣə'kl̥ap/	/ɣə'kl̥ab/	/kl̥apə/	/kl̥apən/	/kl̥apən̥'tɛ̀:re/		/kl̥apən̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'kl̥apə/		/ɣə'kl̥apən/

In anger spraoke

[1]

Frans: applaudir Ingels: applaud, clap Nederlandjs: applaudisseren, klappen Pruus: applaudieren, klatschen

Sjinees: 拍(zh:) Spaans: aplaudir(es:) Viëtnamees: hò reo(vi:), vỗ tay(vi:) Zweeds: applådera, klappa

[2]

• Nederlandjs: verklikken

[4]

• Ingels: pop
• Nederlandjs: knappen

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

klappe ó /kl̥apə/

1. (gerundium) gerundium II van klappe
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• klap-pe

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	klappe	klappen	—
	IPA	/kl̥apə/	/kl̥apən/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	klappe	klappen	—
	IPA	/kl̥apə/	/kl̥apən/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

klappe /kl̥apə/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van klappe
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van klappe

Aafbraeking

• klap-pe