imperatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

imperatief m /ɪ́mpe̽ra̽tif/ (ouch: /ɪ́mpe̽ra̽'tif/)

1. (spraoklieër) de vorm van 't wirkwaord wo-in bevaelen en opdrachte gegaeve waere

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bie de verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj neet hieël dök gebroek.

Aafbraeking

• im-pe-ra-tief

Synoniem

• gebejendje wies

Verwantje wäörd

• hortatief

Grammaer

In 't Nederlandjs kan me d'n imperatief oetdrökke mitten infinitief; in 't Mofers kan det neet.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	imperatief		imperatieve	imperatieven
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽tif/	/ɪ́mpe̽ra̽tiv/	/ɪ́mpe̽ra̽'tive/	/ɪ́mpe̽ra̽'tiven/
dim.	sjrif	imperatiefke	imperatiefken	imperatiefkes
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲe/	/ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲen/	/ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲes/	/ɪ́mpe̽ra̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	imperatief		imperatieve	imperatieven
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽tif/	/ɪ́mpe̽ra̽tiv/	/ɪ́mpe̽ra̽'tive/	/ɪ́mpe̽ra̽'tiven/

In anger spraoke

• Faeruuers: boðsháttur^(fo:) m
• Frans: impératif^(fr:) m
• Ieslandjs: boðháttur^(is:) m
• Ingels: imperative^(en:)
• Koreaans: 명령법^(ko:)
• Nederlandjs: imperatief^(nl:) g, gebiedende wijs ó
• Pruus: Imperativ^(de:) m, Befehlsform^(de:) v
• Spaans: modo imperativo m
• Zweeds: imperativ ó

Bieveugelik naamwaord

Lemma

imperatief /ɪ́mpe̽ra̽'tif/

1. mit betrèkking toetten [↑]
2. abseluut verplich, hieël nuuedzakelik

   Des te det duis is imperatief.

Aafbraeking

• im-pe-ra-tief

Verwantje wäörd

• nuuedzakelik, verplich

Verbuging

		inkelvaad					mieëvaad	predikatief
		mannelik		vrouwelik	ónziejig			geslechtelik		ónziejig
		radikaal	liaison		radikaal	liaison		radikaal	liaison	radikaal	liaison
positief	sjrif	imperatieve	imperatieven	imperatieve	imperatief		imperatieve	imperatief		imperatief
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽'tìve/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìven/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìve/	/ɪ́mpe̽ra̽'tif/	/ɪ́mpe̽ra̽'tiv/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìve/	/ɪ́mpe̽ra̽'tif/	/ɪ́mpe̽ra̽'tiv/	/ɪ́mpe̽ra̽'tif/	/ɪ́mpe̽ra̽'tiv/
kómparatief	sjrif	imperatievere	imperatieveren	imperatiever	imperatiever		imperatiever	imperatiever		imperatievert
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvərə/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvərən/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/		/ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/		/ɪ́mpe̽ra̽'tìvər̥t/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvərd/
superlatief	sjrif	imperatiefste	imperatiefsten	imperatiefste	imperatiefste		imperatiefste	imperatiefste		imperatiefste
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽'tifste/	/ɪ́mpe̽ra̽'tifsten/	/ɪ́mpe̽ra̽'tifste/	/ɪ́mpe̽ra̽'tifste/		/ɪ́mpe̽ra̽'tifste/	/ɪ́mpe̽ra̽'tifste/		/ɪ́mpe̽ra̽'tifste/
partitief	sjrif									imperatiefs
	IPA									/ɪ́mpe̽ra̽'tifs/	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvz/

		inkelvaad	mieëvaad
flexieadverbiaal (positief)	sjrif	(wie) imperatiefs (toe)	(wie) imperatief (geer)
	IPA	/wì: ɪ́mpe̽ra̽'tifs tú:/	/wì: ɪ́mpe̽ra̽'tif ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal (kómparatief)	sjrif	(wie) imperatievers (toe)	(wie) imperatievertj (geer)
	IPA	/wì: ɪ́mpe̽ra̽'tìvər̥s tú:/	/wì: ɪ́mpe̽ra̽'tìvər̥c ʝ̊é:r/

Biewaord

Neet-lemma

imperatief /ɪ́mpe̽ra̽'tif/

1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer

Aafbraeking

• im-pe-ra-tief

Verbuging

		adverbiaal
		radikaal	liaison
positief	sjrif	imperatief
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽'tif/	/ɪ́mpe̽ra̽'tiv/
kómparatief	sjrif	imperatiever
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽'tìvər/
superlatief	sjrif	imperatiefste
	IPA	/ɪ́mpe̽ra̽'tifste/

Nederlandjs

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

imperatief g

1. (spraoklieër) imperatief