superlatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

superlatief m /sʉ̜pə̽rla'tif/

1. (spraokkónde) 'ne vorm van e bieveugelik naamwaord wobie ein zaak mit alle anger vergeleke wuuert

Raod

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• su-per-la-tief

Grammaer

De superlatief wuuert meis gevörmp door "-ste" achtere stam te zitte: naat - naatste, drök - drökste. Bie sómmige bieveugelike naamwäörd truuedj dan verstoeating op: aa~d - aa\dste; bie anger bieveugelike naamwäörd juus 'n verangering nao sleiptoean wodoor de kwaliteit vanne klinker verangert: sjoea\n - sjoo~nste, druue\g - dreu~gste, roea\d - roo~dste. Bieveugelike naamwäörd die oetgaon op 'ne klinker kriege nag 'n "-t-" (of "-d-" wen etymologisch verantjwaord) daotösse: slaw - slawtste, blaw - blawtste, bliej - bliedste; bie angere slietj juus e deil aaf: wildj - wiljste, jónk - jóngste. Wiejer guuef 't nag 'n klein groep ónregelmieësige vörm, wie good - bèste.

Wen 'ne superlatief apaart steit van 't waord wo 't biehuuert, kump meis "'t" daoveur, meh wen det grammatikaal pas kan det ouch 'n anger lidwaord zeen: Kläöske rentj 't helste. - Piet is de jóngste vanne kinjer.

Bie 'n hieël klein aantal superlatieve volsteit 'nen oetgank op allein "-s" es 't es e biewaord gebroek wuuert; allewiel blief dit meis bepirk toet oetdrökkinge: Haol vater klinken 't hels.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	superlatief		superlatieve	superlatieven
	IPA	/sʉ̜pə̽rla'tif/	/sʉ̜pə̽rla'tiv/	/sʉ̜pə̽rla'tive/	/sʉ̜pə̽rla'tiven/
dim.	sjrif	superlatiefke	superlatiefken	superlatiefkes
	IPA	/sʉ̜pə̽rla'tifkʲe/	/sʉ̜pə̽rla'tifkʲen/	/sʉ̜pə̽rla'tifkʲes/	/sʉ̜pə̽rla'tifkʲez/
dat.	sjrif	superlatief		superlatieve	superlatieven
	IPA	/sʉ̜pə̽rla'tif/	/sʉ̜pə̽rla'tiv/	/sʉ̜pə̽rla'tive/	/sʉ̜pə̽rla'tiven/

In anger spraoke

• Frans: superlatif v
• Ingels: superlative degree
• Nederlandjs: overtreffende trap g, superlatief g
• Pruus: Superlativ m, Meiststufe v, Höchststufe v
• Spaans: superlativo m
• Zweeds: superlativ g