partitief
Mofers bewirk
Zelfstenjig naamwaord bewirk
Lemma bewirk
partitief m /par̥ti̽'tif/
- (spraoklieër) e grammatikaal aspek bie bieveugelike naamwäörd en biewäörd det 'n óngerdeil aanguuef inplaats e gehieël
- Aafbraeking
- par-ti-tief
Grammaer bewirk
In 't Mofers kump de partitief veur bie bieveugelike naamwäörd, kinmirkendj es vörm op -s. Hiebie wuuert t'r veural gebroek in kómbenaasje mit 't waord "get" en guuef 't e veurbeeldj van 'n bepaoldje saort: get zeuts, get kaads, get jónks. Nao 'ne klinker kump hie meis 'n -t- bie: get blawts, get nuuts. Bie kómparatieve vörm kump hie noeatj 'n -s achter; dees waere meis ómsjreve: get (det) zeuter (is), get (det) kajer (is), get (det) jónger (is). Ouch nao 't waord emes wuuert 'n ómsjrieving gebroek: emes dae jónger is.
De partitief wuuert noeatj gevörmp op stóffelike bieveugelike naamwäörd (wie houtere of plastiekke) en zeljelik op voltoeadje deilwäörd van sterke wirkwäörd.
Wiejer guuef 't nag 't partitief biewaord "es". Hiebie wuuert 'n aantal oet e grótter gehieël geneump: Ich höb es vief; doe höbs es neuge.
Verbuging bewirk
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | partitief | partitieve | partitieven | |
| IPA | /par̥ti̽'tif/ | /par̥ti̽'tiv/ | /par̥ti̽'tive/ | /par̥ti̽'tiven/ | |
| dim. | sjrif | partitiefke | partitiefken | partitiefkes | |
| IPA | /par̥ti̽'tifkʲe/ | /par̥ti̽'tifkʲen/ | /par̥ti̽'tifkʲes/ | /par̥ti̽'tifkʲez/ | |
| dat. | sjrif | partitief | partitieve | partitieven | |
| IPA | /par̥ti̽'tif/ | /par̥ti̽'tiv/ | /par̥ti̽'tive/ | /par̥ti̽'tiven/ | |