hortatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

hortatief m /hɒr̥ta̽'tif/

1. (spraoklieër) 'ne wirkwaordsvorm verwantj ane gebejendje wies wobie m'n einanger kan aanspäöre

   Staeke-v'r de baek euver mit alleman!

Aafbraeking

• hor-ta-tief

Grammaer

In 't Mofers kump d'n hortatief veur es alik wirkwaord + -v'r: wie loupe-v'r. Bie e deil athematische wirkwäörd kump nag 'n -e d'rbie: done-v'r, gaone-v'r enzowiejer.

Bakkes sjrief d'n hortatief los vanein.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	hortatief		hortatieve	hortatieven
	IPA	/hɒr̥ta̽'tif/	/hɒr̥ta̽'tiv/	/hɒr̥ta̽'tive/	/hɒr̥ta̽'tiven/
dim.	sjrif	hortatiefke	hortatiefken	hortatiefkes
	IPA	/hɒr̥ta̽'tifkʲe/	/hɒr̥ta̽'tifkʲen/	/hɒr̥ta̽'tifkʲes/	/hɒr̥ta̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	hortatief		hortatieve	hortatieven
	IPA	/hɒr̥ta̽'tif/	/hɒr̥ta̽'tiv/	/hɒr̥ta̽'tive/	/hɒr̥ta̽'tiven/

In anger spraoke

• Ingels: hortative
• Nederlandjs: hortatief g
• Pruus: Hortativ m
• Spaans: hortativo m
• Zweeds: hortativ g of ó