aafspraeke

Mofers

Wirkwaord

Lemma

	houfzats	naevesjikkendj	óngersjikkendj	deilwaord
sjrif	ich spraek get aaf	mer ich spraek get aaf	det ich get aafspraek	ich höb get aafgespraoke
IPA	/ɪç spr̥ɛ́:kʲ çæd 'á:f/	/mær‿ɪ̽ç spr̥ɛ́:kʲ çæd 'á:f/	/dæd‿ɪ̽ʝ ʝæd á:fspr̥ɛ́:kʲ/	/ɪç‿œ̽b ʝæd á:fɣ̊əspr̥ɒ́:kə/

aafspraeke /á:fspr̥ɛ́:kʲe/

1. (euvergenkelik) óngerling euvereinkómme zich aan get te hajen of get te doon

   V'r höbbe det tegooj aafgespraoken en dao haje v'r ós aan.

2. (euvergenkelik) óngerling euvereinkómme samen zich aan 'nen termien, e trefpuntj of e treffe te haje
3. (euvergenkelik) (reflexief) mitein besloete samen 'n aktiviteit te gaon doon

Aafbraeking

• aaf-sprae-ke

Synoniem

• †aafkalle

Aafleijinge

• aafgespraoke

Verwantje wäörd

• aafspraok
• aafkalle

Samestèlling

• aaf- + spraeke

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 53.

Verveuging

(det ...)		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	aafspraek		aafspriks ↓aafsprèks		aafsprik ↓aafsprèk		aafspraeke	aafspraeken	aafsprek ↓aafsprik ↓aafsprèk		aafspraeke	aafspraeken	aafspraekendj
	IPA	/á:fspr̥ɛ́:kʲ/	/á:fspr̥ɛ́:gʲ/	/á:fspr̥ɪks/ /á:fspr̥e̞ks/	/á:fspr̥ɪgz/ /á:fspr̥e̞gz/	/á:fspr̥ɪkʲ/ /á:fspr̥e̞kʲ/	/á:fspr̥ɪgʲ/ /á:fspr̥e̞gʲ/	/á:fspr̥ɛ́:kʲe/	/á:fspr̥ɛ́:kʲen/	/á:fspr̥ækʲ/ /á:fspr̥ɪkʲ/ /á:fspr̥e̞kʲ/	/á:fspr̥ægʲ/ /á:fspr̥ɪgʲ/ /á:fspr̥e̞gʲ/	/á:fspr̥ɛ́:kʲe/	/á:fspr̥ɛ́:kʲen/	/á:fspr̥ɛ́:kʲeɲɟ/
vergangen tied	sjrif	aafspraak aafsprook		aafspraaks aafsprooks		aafspraak aafsprook		aafsproke	aafsproken	aafsprook		aafsproke	aafsproken	aafgespraoke	aafgespraoken
	IPA	/á:fspr̥á:k/ /á:fspr̥ò:k/	/á:fspr̥á:g/ /á:fspr̥ò:g/	/á:fspr̥á:ks/ /á:fspr̥ò:ks/	/á:fspr̥á:gz/ /á:fspr̥ò:gz/	/á:fspr̥á:k/ /á:fspr̥ò:k/	/á:fspr̥á:g/ /á:fspr̥ò:g/	/á:fspr̥ò:kə/	/á:fspr̥ò:kən/	/á:fspr̥ò:k/	/á:fspr̥ò:g/	/á:fspr̥ò:kə/	/á:fspr̥ò:kən/	/á:fɣ̊əspr̥ɒ́:kə/	/á:fɣ̊əspr̥ɒ́:kən/
vergangen tied (kónjunktief)	sjrif	aafsprook		aafsprooks		aafsprook		aafsproke	aafsproken	aafsprook		aafsproke	aafsproken	aafgespraoke	aafgespraoken
	IPA	/á:fspr̥ò:k/	/á:fspr̥ò:g/	/á:fspr̥ò:ks/	/á:fspr̥ò:gz/	/á:fspr̥ò:k/	/á:fspr̥ò:g/	/á:fspr̥ò:kə/	/á:fspr̥ò:kən/	/á:fspr̥ò:k/	/á:fspr̥ò:g/	/á:fspr̥ò:kə/	/á:fspr̥ò:kən/	/á:fɣ̊əspr̥ɒ́:kə/	/á:fɣ̊əspr̥ɒ́:kən/
gebi-jjendje wies	sjrif			spraek aaf!				spraeke-v'r aaf		spraektj aaf! spraek aaf!
	IPA			/spr̥ɛ́:gʲ á:f/	/spr̥ɛ́:gʲ á:v/			/spr̥ɛ́:kʲever á:f/	/spr̥ɛ́:kʲever á:v/	/spr̥ɛ́:gʲɟ á:f/ /spr̥ɛ́:gʲ á:f/	/spr̥ɛ́:gʲɟ á:v/ /spr̥ɛ́:gʲ á:v/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	aafspraeke	aafspraeken	aafgespraek ó		aafspraeke	aafspraeken	aafspraekentaere		aafspraekentaeren		aafgespraeke		aafgespraeken
	IPA	/á:fspr̥ɛ́:kʲe/	/á:fspr̥ɛ́:kʲen/	/á:fɣ̊əspr̥ɛ́:kʲ/	/á:fɣ̊əspr̥ɛ́:gʲ/	/á:fspr̥ɛ́:kʲe/	/á:fspr̥ɛ́:kʲen/	/á:fspr̥ɛ́:kʲen̥'tɛ̀:re/		/á:fspr̥ɛ́:kʲen̥'tɛ̀:ren/		/á:fɣ̊əspr̥ɛ́:kʲe/		/á:fɣ̊əspr̥ɛ́:kʲen/

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: aafsjpraeke

Frans: convenir Ingels: agree(en:), make an agreement Nederlandjs: afspreken(nl:), overeenkomen

Pruus: vereinbaren, absprechen Spaans: convenir Zweeds: komma överens

[2]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: aafsjpraeke

Frans: prendre rendez-vous Ieslandjs: ákveða Ingels: make an appointment Nederlandjs: afspreken(nl:)

Pruus: verabreden Spaans: acordar(es:) Viëtnamees: hẹn hò(vi:) Zweeds: stämma träff

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

aafspraeke ó /á:fspr̥ɛ́:kʲe/

1. (gerundium) gerundium II van aafspraeke
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• aaf-sprae-ke

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	aafspraeke	aafspraeken	—
	IPA	/á:fspr̥ɛ́:kʲe/	/á:fspr̥ɛ́:kʲen/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	aafspraeke	aafspraeken	—
	IPA	/á:fspr̥ɛ́:kʲe/	/á:fspr̥ɛ́:kʲen/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

aafspraeke /á:fspr̥ɛ́:kʲe/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van aafspraeke (in naevezats)
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van aafspraeke (in naevezats)

Aafbraeking

• aaf-sprae-ke

Variaasje

• (in houfzats) spraeke aaf