laepel

'ne laepel [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

laepel m /lɛ́:pel/

1. (aeteswaar) (gesjieër) e veurwerp bestäöndje oet 'ne greep en e kumpke womit me vleujbaar aeteswaar kan aete
2. 'n wieväölheid die euvereinkump mitten inhaad van 'ne [1]

Aafbraeking

• lae-pel

Aafleijinge

• laepele, laepelke
• aetlaepel, gaaplaepel, majjenaeslaepel, potlaepel, sauslaepel, sjuumslaepel, soplaepel, tieëlaepel
• laepelerèk

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	laepel		laepele	laepelen
	IPA	/lɛ́:pel/		/lɛ́:pe̽le/	/lɛ́:pe̽len/
dim.	sjrif	laepelke	laepelken	laepelkes
	IPA	/lɛ́:pe̽l̥kʲe/	/lɛ́:pe̽l̥kʲen/	/lɛ́:pe̽l̥kʲes/	/lɛ́:pe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	laepel		laepele	laepelen
	IPA	/lɛ́:pel/		/lɛ́:pe̽le/	/lɛ́:pe̽len/

In anger spraoke

[1]

Azerbeizjaans: qaşıq(az:) Bretóns: loa(br:) v Fins: lusikka Frans: cuiller v, cuillère v Ieslandjs: skeið(is:) v Ingels: spoon Japans: スプーン(ja:) Luuksembörgs: Läffel m Nederlandjs: lepel g

Portegees: colher(pt:) v Pruus: Löffel m Russisch: ложка(ru:) v Spaans: cuchara v Tagalog: kutsara(tl:) Törks: kaşık(tr:) Witrussisch: лыжка(be:) v Zweeds: sked g