klaepel

'ne klaepel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

klaepel m /kl̥ɛ́:pel/

1. 'nen iezere staaf dae anen inj diekker is en in 'n klok hingk, dae bie 't loeje taenge de slaagrink huitj veur klank te make

Aafbraeking

• klae-pel

Verwantje wäörd

• klok, slaagrink, slinger
• klöppel

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 189.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	klaepel		klaepele	klaepelen
	IPA	/kl̥ɛ́:pel/		/kl̥ɛ́:pe̽le/	/kl̥ɛ́:pe̽len/
dim.	sjrif	klaepelke	klaepelken	klaepelkes
	IPA	/kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲe/	/kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲen/	/kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲes/	/kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	klaepel		klaepele	klaepelen
	IPA	/kl̥ɛ́:pel/		/kl̥ɛ́:pe̽le/	/kl̥ɛ́:pe̽len/

In anger spraoke

• Frans: battant m
• Ieslandjs: kólfur m
• Ingels: clapper
• Nederlandjs: klepel g
• Pruus: Klöppel m
• Sjinees: 甬^(zh:)
• Spaans: badajo m
• Zweeds: kläpp g