klok

'n klok [1]

'n klok [2]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

klok v /kl̥ɒk/

1. 'ne belvörmigen idiofoon, wie me huuert wen de mès begintj
2. e wirktuug det d'n tied behiltj (veural e grótter det me neet ómmen erm duit)
3. (synoniem) anger waord veur tied

Aafbraeking

• klok

Net get anges gesjreve

• klook

Synonieme

• [2] oer, wandjoer

Aafleijing

• klökske
• klokkegeter, klokkeklank, klokkespeel, klokketore, kloklaeze, klokslaag, klokvörmig
• angelusklok, aovesklok, brandjklok, doeadsklok, elveklökske, kirkklok, morgeklok, noeadklok, prachklökske, snieëklökske

Verwantje wäörd

• anker, bel, klaepel, oer, sjeivering, slaagrink, wiezer, wikker
• oermaeker, opdrejje, veurslaag

Zagswies

• get ane groeate klok hange: e geheim det in beslaote krink mót blieven aan anger (verkieërde) luuj doorvertèlle
• Hèlge Sint-Fiet, wèk mich oppertied. Es 't geit: es de klok ... oere sleit: 'n aad riem veur mit te baeje det me smorges oppertied opsteit
• kieke waat de klok zaet: kieke wielaat 't is
• klinke wie 'n klok: aangenaam klinke
• de klok opdrejje/optrèkke
• de klok verzitte
• raengere wie de klok: hieël väöl van éí dink kriege (veural negatief gemèndj)

  Hazzeschod, 't raengert hie twieëje wie de klok; ich mót 'n veer höbbe!

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 193.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	klok		klokke	klokken
	IPA	/kl̥ɒk/	/kl̥ɒg/	/kl̥ɒkə/	/kl̥ɒkən/
dim.	sjrif	klökske	klöksken	klökskes
	IPA	/kl̥œkskʲe/	/kl̥œkskʲen/	/kl̥œkskʲes/	/kl̥œkskʲez/

In anger spraoke

[1]

Frans: cloche v Grieks (nuuj): κουδούνι(el:) ó Ingels: bell Nederlandjs: klok g Portegees: sino(pt:) m

Pruus: Glocke v Russisch: колокол(ru:) m Spaans: campana v, campanilla v Tagalog: kampana(tl:) Zweeds: klocka g

[2]

Asturisch: reló(ast:) m Frans: horloge v Ieslandjs: úr(is:) ó Ingels: clock(en:) Luuksembörgs: Auer v

Nederlandjs: klok g Pruus: Uhr v Spaans: reloj m Tagalog: orasan(tl:) Zweeds: klocka g, ur ó