kan

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

kan v (Nederlands: kan)

• Mofers: ka\n (ka\nne, ke\nke)

Verbuging

kanne, kenke

'n nette kan

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

kan v /kàn/

1. e stök postelein worin me vlujstóffe kan bewaren en womit m'n ouch kan insjödde

Aafbraeking

• kan

Homofoon

• Cannes

Aafleijinge

• kannebuus
• aoljekan, beerkan, haolkan, kóffekan, lampetkan, mèlkkan, mèskan, petrolskan, spakan, tieëkan

Verwantje wäörd

• kroek, lavel, pöl, sjerrieken, tuit

Zagswies

• Vreuger haw me mèlk in van die lang, blaw kanne.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 178.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	kan		kanne	kannen
	IPA	/kàn/		/kánə/	/kánən/
dim.	sjrif	kenke	kenken	kenkes
	IPA	/kʲæ̀n̥kʲe/	/kʲæ̀n̥kʲen/	/kʲæ̀n̥kʲes/	/kʲæ̀n̥kʲez/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: kan

Fins: kannu Frans: cruche(fr:), carafe v Ieslandjs: brúsi(is:) m, dunkur(is:) m Ingels: jug, can(en:) Nederlandjs: kan(nl:) g

Pruus: Kanne v Sjinees: 罈(zh:), 罐(zh:) Spaans: jarra v Zweeds: kanna g

Eigenaam

Lemma

Kan /kàn/

1. (femieljenaam) 'ne femieljenaam (van Cann, van Kan, Vankan)

Raod

Wie alle eigename sjrieve v'r "Kan" mit 'n houflètter.

Aafbraeking

• Kan

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 31.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	Kan		—
	IPA	/kàn/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	Kan		—
	IPA	/kàn/		—

Wirkwaord

Neet-lemma

kan /kán/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van kónne
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van kónne

Aafbraeking

• kan

Nederlandjs

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

kan g /kan/

1. kan

Verbuging

	inkelvaad	mieëvaad
nom.:	kan	kannen
dim.:	kannetje	kannetjes