hirtebók

'nen hirtebók

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

hirtebók m /hɪr̥tebʊk/

1. (bieëster) 't menke van 'n hirt

   Hirtebuk drage meis e groeat gewei oppe kop.

Aafbraeking

• hir-te-bók

Samestèlling

• hirte- + bók

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	hirtebók		hirtebuk
	IPA	/hɪr̥tebʊk/	/hɪr̥tebʊg/	/hɪr̥tebøk/	/hɪr̥tebøg/
dim.	sjrif	hirtebukske	hirtebuksken	hirtebukskes
	IPA	/hɪr̥tebøkskə/	/hɪr̥tebøkskən/	/hɪr̥tebøkskəs/	/hɪr̥tebøkskəz/
dat.	sjrif	hirtebók		hirtebuk
	IPA	/hɪr̥tebʊk/	/hɪr̥tebʊg/	/hɪr̥tebøk/	/hɪr̥tebøg/

In anger spraoke

• Ingels: deer buck, stag
• Nederlandjs: hertenbok g
• Pruus: Hirschbock m