góng

'n góng

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

góng v /ɣʊ̀ŋ/

1. (meziek) e zelfklinkendj slaaginsterment det besteit oet 'n vrie-hangendje metale sjief wo m'n op huitj mit 'ne slaeger

Aafbraeking

• góng

Verwantje wäörd

• dèksel

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	góng		gónge	góngen
	IPA	/ɣʊ̀ŋ/		/ɣʊ́ŋə/	/ɣʊ́ŋən/
dim.	sjrif	gungske	gungsken	gungskes
	IPA	/ɣø̀ŋ̊skə/	/ɣø̀ŋ̊skən/	/ɣø̀ŋ̊skəs/	/ɣø̀ŋ̊skəz/

In anger spraoke

• Frans: gong v
• Ingels: gong
• Nederlandjs: gong g
• Pruus: Gong m of ó
• Viëtnamees: thanh la^(vi:)
• Zweeds: gonggong^(sv:) g

Wirkwaord

Neet-lemma

góng /ɣʊ̀ŋ/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) inne vergangen tied van gaon
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) inne vergangen tied van gaon
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) inne vergangen tied van gaon

Aafbraeking

• góng

Variaasje

• [1,2] †gank, ↓ging
• [3] †góngk, ↓ging