zeiver

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

zeiver m (Nederlands: zever, kwijl, flauwe praat, larie, nonsens)

• Mofers: zei~ver (—, —)

Sinneniem

• sjpiej, sjpiesel

Verbuging

—, —

e kindj mit zeiver [1] ane moel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

zeiver m /zɛ́i̯ver/

1. móndjvoch det hulp mit 't aafbraeke van aeteswaar
2. (synoniem) anger waord veur kwatsj

Aafbraeking

• zei-ver

Net get anges gesjreve

• zever

Synonieme

• [1] spiej, spietsel, tuf

Aafleijinge

• zeivere
• zeiverbekske, zeiverbóks, zeiverdook, zeivere, zeiverklep, zeiverlap
• ulezeiver

Verwantje wäörd

• kwispeldoear

Zagswies

• sjaele zeiver: kwatsj

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	zeiver		—
	IPA	/zɛ́i̯ver/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	zeiver		—
	IPA	/zɛ́i̯ver/		—

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: zeiver, sjpiej en sjpiesel

Frans: salive v Ingels: saliva, spit, spittle Ibatanees: chipa(ivb:) Nederlandjs: speeksel ó, spuug ó, zever g

Pruus: Speichel m Sjinees: 涎(zh:) Spaans: saliva v Zweeds: saliv g

Wirkwaord

Neet-lemma

zeiver /zɛ́i̯ver/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van zeivere
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van zeivere

Aafbraeking

• zei-ver