wragkel

de wragkel [2] van e sjeep

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

wragkel m /ʋragəl/

1. get det hieël väöl sjaaj haet opgeloupe door 'n intensief veurval, misbroek, slech óngerhaad of slietaasj

   Veer mèndjen 'n sjoean bank te kriege, meh die komen aanzitte mit zónne vragkel eine.

2. 'n euverbliefsel van 'n veróngelök of vas kómme te zitte vaar-, veur- of vleegtuug
3. (euverdrechtelik) 'ne slech-óngerhajen auto

Raod

Lèt op! Bakkes sjrief vragkel.

Aafbraeking

• wragk-el

Aafleijinge

• gewragkeldj, wragkelig
• wragkelstenj
• sjeepswragkel

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	wragkel		wragkele	wragkelen
	IPA	/ʋragəl/		/ʋragə̽lə/	/ʋragə̽lən/
dim.	sjrif	wregkelke	wregkelken	wregkelkes
	IPA	/ʋrægʲe̽l̥kʲe/	/ʋrægʲe̽l̥kʲen/	/ʋrægʲe̽l̥kʲes/	/ʋrægʲe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	wragkel		wragkele	wragkelen
	IPA	/ʋragəl/		/ʋragə̽lə/	/ʋragə̽lən/

In anger spraoke

[2]

• Fins: hylky
• Frans: naufrage m, épave v
• Ieslandjs: rekald ó, flak ó, brak^(is:) ó
• Ingels: wreck, wreckage
• Nederlandjs: wrak ó
• Pruus: Wrack ó
• Russisch: авария^(ru:) v
• Spaans: naufragio m
• Zweeds: vrak ó