vink

'n vink [2]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

vink v /vɪ́ŋ̊kʲ/

1. (veugel) Fringillidae: 'n femielje veugel die zäöj en klein neutjes aete, mit 'ne korte, sterke snavel
2. (synoniem) anger waord veur bookvink (Fringilla coelebs)

   Vinken höbbe gaer beukeneutjes.

Aafbraeking

• vink

Homofoon

• vingk

Aafleijinge

• Vinkesteeg, vinkestert
• appelevink, bloodvink, bookvink, bósvink, distelvink, goldjvink, greunvink, heivink, loestervink, platvink, tiegervink

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	vink		vinke	vinken
	IPA	/vɪ́ŋ̊kʲ/	/vɪ́ŋgʲ/	/vɪ́ŋ̊kʲe/	/vɪ́ŋ̊kʲen/
dim.	sjrif	vinkske	vinksken	vinkskes
	IPA	/vɪ́ŋ̊kskʲe/	/vɪ́ŋ̊kskʲen/	/vɪ́ŋ̊kskʲes/	/vɪ́ŋ̊kskʲez/

In anger spraoke

[1]

Estisch: vint(et:) Fins: peippo Frans: pinson m Ieslandjs: finka v Ingels: finch(en:)

Nederlandjs: vink g Pruus: Fink m Spaans: pinzón m Zweeds: fink g

Wirkwaord

Neet-lemma

vink /vɪ́ŋ̊kʲ/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van vinke
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van vinke
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van vinke
4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van vinke
5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van vinke

Aafbraeking

• vink

Homofoon

• vingk

Variaasje

• [5] vinktj