rouk

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

rouk m (Nederlands: rook)

• Mofers: rou~k

Verbuging

—, —

rouk [1]

rouk [2] van 'n sigret

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

rouk m /rɒ́u̯k/

1. e zichbaar mingsel van gaas, damp en fien, vaste deilkes die bie verbranjing ómhoeag kómme
2. (specefiek) de [1] van 'n sigret, 'n segaar of 'n piep

Aafbraeking

• rouk

Synoniem

• †blaok

Aafleijinge

• rouke, ruike
• roukberg, roukgerdien
• wierouk

Verwantje wäörd

• damp, kwalm, wasem

Zagswies

• Wo rouk is, is brandj: Van e geruch is ummer waal get waor.

  Det wuuert döks humoristisch gevolg door: of Jan en Toos.

• Och, dao hoofs se nanneet nao binne te gaon en de kwalm rouk hingk tich al in 't gezich.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	rouk		—
	IPA	/rɒ́u̯k/	/rɒ́u̯g/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	rouk		—
	IPA	/rɒ́u̯k/	/rɒ́u̯g/	—

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: rouk

Albanees: tym(sq:) m Arabisch: دخان(ar:) m Baskisch: ke(eu:) Bengaals: ধোঁয়া(bn:) Estisch: suits(et:) Fins: savu(fi:) Frans: fumée v Hindi: धूआँ(hi:) m Ieslandjs: reykur(is:) m Ingels: smoke

Nederlandjs: rook g Portegees: fumaça(pt:) v Pruus: Rauch m Russisch: дым(ru:) m Spaans: humo m Tadzjieks: дуд(tg:) Tagalog: singaw(tl:) Witrussisch: дым(be:) m Zweeds: rök g

Wirkwaord

Neet-lemma

rouk /rɒ́u̯k/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van rouke
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van rouke
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van rouke
4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van rouke
5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van rouke

Aafbraeking

• rouk

Variaasje

• [5] rouktj