landjtóng

'n landjtóng

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

landjtóng v /láɲ̊(ɟ̊)tʊ̀ŋ/

1. (topografie) e stök landj det aan drie kantje mit water ómslaoten is en meh mit ein smaal stökske landj aan 't vastelandj verbónjen is Festland besitzt

Aafbraeking

• landj-tóng

Verwantje wäörd

• eilandj, kaap

Samestèlling

• landj + tóng

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	landjtóng		landjtónge	landjtóngen
	IPA	/láɲ̊ɟ̊tʊ̀ŋ/		/láɲ̊ɟ̊tʊ́ŋə/	/láɲ̊ɟ̊tʊ́ŋən/
dim.	sjrif	landjtungske	landjtungsken	landjtungskes
	IPA	/láɲ̊ɟ̊tø̀ŋ̊skə/	/láɲ̊ɟ̊tø̀ŋ̊skən/	/láɲ̊ɟ̊tø̀ŋ̊skəs/	/láɲ̊ɟ̊tø̀ŋ̊skəz/

In anger spraoke

Frans: péninsule v Grieks (nuuj): γλώσσα(el:) v Ieslandjs: nes(is:) ó, skagi m, tunga(is:) v Ingels: headland, peninsula Japans: 半島(ja:)

Nederlandjs: landtong g, schiereiland ó Pruus: Halbinsel v, Landzunge v Sjinees: 埼(zh:) Spaans: península v Zweeds: hälvö ó, udde g