kelk

'n kelk [1]

de kelk [2] van 'n klarinet

de kelk [3] van 'n bloom

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

kelk v /kʲǽl̥kʲ/

1. 'ne groeate metale baeker veur oet te drinke, meis mit 'ne steel, 'ne kómp en 'nen diekke voot en allewiel veural gebroek bie godsdeenstige zake
2. (meziek) 'n óngerdeil van blaosinstermenten inne vorm van 'n oetinj wo de buus zich keigelvörmig äöpentj, anen angere kantj van wo 't móndjstök zitj, dao wo de tuuen 't insterment verlaote
3. (plantje) de butelste krans van 'n bloom, meis greun van kluuer, 'nen oetluiper vanne steel

Aafbraeking

• kelk

Net get anges gesjreve

• kalk

Aafleijinge

• kelkblaad

Verwantje wäörd

• baeker, glaas, graol

Zagswies

• Edere geiselik haet zien eige kelk.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 181.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	kelk		kelke	kelken
	IPA	/kʲǽl̥kʲ/	/kʲǽlgʲ/	/kʲǽl̥kʲe/	/kʲǽl̥kʲen/
dim.	sjrif	kelkske	kelksken	kelkskes
	IPA	/kʲǽl̥kskʲe/	/kʲǽl̥kskʲen/	/kʲǽl̥kskʲes/	/kʲǽl̥kskʲez/

In anger spraoke

[1]

• Frans: calice m
• Ingels: chalice, goblet
• Ieslandjs: kaleikur m
• Nederlandjs: kelk g
• Pruus: Kelch m
• Sjinees: 卮^(zh:)
• Spaans: cáliz m
• Zweeds: kalk g

[2]

• Ingels: calyx
• Nederlandjs: kelk g