hik

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

hik m (Nederlands: hik)

• Mofers: hik (—, —)

Verbuging

hikke, hikske

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

hik m /hɪkʲ/

1. 'n ónwillekeurige sametrèkking van 't midderif ónger 't inaome, die trögkkump en oet 't nieks opkump en gevolg wuuert door 't ónverhöds sloete van 't klepke vanne sträöt

Aafbraeking

• hik

Synoniem

• hikkepik

Aafleijinge

• hikke, hikkepik

Zagswies

• Es se d'n hik höbs, grujtj dien hert.
• Veuren hik kwiet te kómme mós me drie kieër sónger aom te haolen en d'rin te hikken 't volgendj riem zègke:

  Ich höb d'n hik;

  ich höb de pik.

  Ich höb 'm noe;

  ich höb 'm dan.

  Ich gaef 'm aan miene naoberman,

  dae 'm good verdrage kan.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 158.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	hik		—
	IPA	/hɪkʲ/	/hɪgʲ/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	hik		—
	IPA	/hɪkʲ/	/hɪgʲ/	—

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: hik

Fins: hikka Frans: hoquet m Ieslandjs: hiksti m Ingels: hiccup Japans: 噦り(ja:)

Nederlandjs: hik(nl:) g Pruus: Schluckauf m Russisch: икота(ru:) v Spaans: hipo m Zweeds: hicka g

Wirkwaord

Neet-lemma

hik /hɪkʲ/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van hikke
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van hikke
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van hikke
4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van hikke
5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van hikke

Aafbraeking

• hik

Variaasje

• [5] hiktj

Nederlandjs

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

hik g /hɪk/

1. hik