bluj

de bluj [1] van 'nen appeleboum

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

bluj m /blǿi̯/

1. (plantje) 't veurplantjingsorgaan bie e deil plantje det, wen 't volstenjig opgeboewdj is, besteit oet de vrouwelike vröchblajer, de mannelike maeldräöj enne kelk- en kroeanblajer die dao-ómhaer zitte, die oppen inj vanne stengel vanne plantj zitte

   Dao zitte väöl hómmelen oppe bluj.

2. d'n toestandj worin 'n plantj 'nen aktieven [1] haet
3. 't ónverhöds en massaal opkómme van blome
4. (euverdrechtelik) 't huuegdjepuntj van riekdóm, waelj of óntwikkeling

Aafbraeking

• bluj

Variaasje

• ↓bleuj, ↓blui

Aafleijinge

• blujtied
• appelebluj, zomerbluj

Verwantje wäörd

• blujje
• bloom, fluuer

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	bluj		—
	IPA	/blǿi̯/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	bluj		—
	IPA	/blǿi̯/		—

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: bleuj

Fins: kukka Frans: fleur(fr:) v Hindi: फूल(hi:) m Ieslandjs: blómi(is:) m Ingels: blossom(en:)

Nederlandjs: bloei g Pruus: Blüte v Sjinees: 英(zh:) Spaans: flor(es:) v Zweeds: blomma g

[2]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: bleuj
• Ingels: florescence, bloom
• Nederlandjs: bloesem g
• Pruus: Blüte v
• Spaans: florescencia v
• Zweeds: blom g, blomning g

Wirkwaord

Neet-lemma

blujje /blø̀i̯/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van blujje
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van blujje

Aafbraeking

• bluj