wörmelke

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

wörmelke ó /wœ́rmə̽l̥kə/

1. (boewkónde) e tuike det door 't gäötje van 'nen doorbaordje netuurstein zitj womit m'n anen angere kantj 't slaot vanne deur kan haole wen me dao-aan trèk

   Trèk mer aan 't wörmelke; dan geit die pórt vanallein aop.

Aafbraeking

• wör-mel-ke

Samestèlling

• wormel < worm + umlaut + -ke

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	wörmelke	wörmelken	wörmelkes
	IPA	/wœ́rmə̽l̥kə/	/wœ́rmə̽l̥kən/	/wœ́rmə̽l̥kəs/	/wœ́rmə̽l̥kəz/
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	wörmelke	wörmelken	wörmelkes
	IPA	/wœ́rmə̽l̥kə/	/wœ́rmə̽l̥kən/	/wœ́rmə̽l̥kəs/	/wœ́rmə̽l̥kəz/

In anger spraoke

• Nederlandjs: touwtje uit de deur ó