vokatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

vokatief m /vò:ka̽tif/ (ouch: /vò:ka̽'tif/)

1. (spraoklieër) de viefdje naamval dae 'nen aanroop of 'n aanspraeking guuef

Raod

Lèt op! Bakkes sjrief vocatief.

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• vo-ka-tief

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	vokatief		vokatieve	vokatieven
	IPA	/vò:ka̽tif/	/vò:ka̽tiv/	/vò:ka̽'tive/	/vò:ka̽'tiven/
dim.	sjrif	vokatiefke	vokatiefken	vokatiefkes
	IPA	/vò:ka̽'tifkʲe/	/vò:ka̽'tifkʲen/	/vò:ka̽'tifkʲes/	/vò:ka̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	vokatief		vokatieve	vokatieven
	IPA	/vò:ka̽tif/	/vò:ka̽tiv/	/vò:ka̽'tive/	/vò:ka̽'tiven/

In anger spraoke

• Frans: vocatif m
• Ieslandjs: ávarpsfall^(is:) ó
• Ingels: vocative^(en:)
• Koreaans: 호격^(ko:)
• Nederlandjs: vocatief g
• Pools: wołacz^(pl:) m
• Pruus: Vokativ m
• Spaans: vocativo m
• Zweeds: vokativ g