verveuging

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

verveuging v /və̽r'vø̀:ɣɪŋ/

1. (spraoklieër) 't verangere vanne vorm van e wirkwaord of voogwaord veur 'n zeker grammatikaal rol mit aan te gaeve

Aafbraeking

• ver-veu-ging

Verwantje wäörd

• infleksie, verbuging

Samestèlling

• verveuge + -ing

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	verveuging		verveuginge	verveugingen
	IPA	/və̽r'vø̀:ɣɪŋ/		/və̽r'vø̀:ɣɪŋe/	/və̽r'vø̀:ɣɪŋen/
dim.	sjrif	verveugingske	verveugingsken	verveugingskes
	IPA	/və̽r'vø̀:ɣɪ̽ŋ̊skʲe/	/və̽r'vø̀:ɣɪ̽ŋ̊skʲen/	/və̽r'vø̀:ɣɪ̽ŋ̊skʲes/	/və̽r'vø̀:ɣɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

• Frans: conjugaison v
• Ingels: conjugation
• Japans: 活用^(ja:)
• Nederlandjs: vervoeging g
• Pruus: Konjugation v
• Spaans: conjugación v
• Zweeds: konjugation g