verkrachting

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

verkrachting v /və̽r̥'kr̥axtɪŋ/

1. 'n geweldjzaam daod wobie m'n emes taenge dem ziene wil dwingk toet 't höbbe van seks
2. (euverdrechtelik) 'n hieël slechte oetveuring van get (wie van e leedjen of e tenieëlstök)

Aafbraeking

• ver-krach-ting

Verwantje wäörd

• aanranjing, seksueel intimiteite

Samestèlling

• verkracht- + -ing

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	verkrachting		verkrachtinge	verkrachtingen
	IPA	/və̽r̥'kr̥axtɪŋ/		/və̽r̥'kr̥axtɪŋe/	/və̽r̥'kr̥axtɪŋen/
dim.	sjrif	verkrechtingske	verkrechtingsken	verkrechtingskes
	IPA	/və̽r̥'kr̥æçtɪ̽ŋ̊skʲe/	/və̽r̥'kr̥æçtɪ̽ŋ̊skʲen/	/və̽r̥'kr̥æçtɪ̽ŋ̊skʲes/	/və̽r̥'kr̥æçtɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[1]

• Frans: viol m
• Ingels: rape
• Nederlandjs: verkrachting g
• Pruus: Vergewaltigung v
• Zweeds: våldtäkt g