tiem

tiem [1]

tiem [2]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

tiem m /tí:m/

1. (plantje) Thymus vulgaris: e keukekroed det gebroek wuuert es 'n heilplantj, 'n sierplantj, veur tieë van te laote trèkken en veur ziene zeute, sterke smaak
2. (aeteswaar) de gedruuegdje blaedjes van [1] waat gebroek waeren es e keukekroed

Raod

't Waord tiem haet gei mieëvaad; gebroek daoveur kónstruksjes wie pötjes tiem of plentjes tiem.

Aafbraeking

• tiem

Aafleijinge

• kroeptiem

Verwantje wäörd

• thymol

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	tiem		—
	IPA	/tí:m/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	tiem		—
	IPA	/tí:m/		—

In anger spraoke

[2]

• Frans: thym m
• Ingels: thyme
• Nederlandjs: tijm g
• Pruus: Thymian m
• Spaans: tomillo m
• Zweeds: timjan g