tekortkómming

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

tekortkómming v /tə'kɒr̥tkʊ́mɪŋ/

1. 'n zwaakdje inne eigesjappe van 'ne miens wodoor d'r e zeker inj neet kan behaole

Aafbraeking

• te-kort-kóm-ming

Samestèlling

• tekort + kómming (tekort kómme)

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	tekortkómming		tekortkómminge	tekortkómmingen
	IPA	/tə'kɒr̥tkʊ́mɪŋ/		/tə'kɒr̥tkʊ́mɪŋe/	/tə'kɒr̥tkʊ́mɪŋen/
dim.	sjrif	tekortkummingske	tekortkummingsken	tekortkummingskes
	IPA	/tə'kɒr̥tkǿmɪ̽ŋ̊skʲe/	/tə'kɒr̥tkǿmɪ̽ŋ̊skʲen/	/tə'kɒr̥tkǿmɪ̽ŋ̊skʲes/	/tə'kɒr̥tkǿmɪ̽ŋ̊skʲez/

Raod

d'n Diminutief wuuert neet väöl gebroek.

In anger spraoke

• Ieslandjs: vanhæfi^(is:) ó
• Ingels: demerit, shortcoming, insufficiency
• Japans: 短所^(ja:)
• Nederlandjs: tekortkoming g, ontoereikendheid g