ridme

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

ridme ó /rɪdme/

1. (meziek) 'n regelmaotige, zich aafwisselendje bewaeging, zowaal inne meziek, es d'n dans en inne dichkóns, door klemtoean, toeanhuuegdje en snelheid, die samen 'n bepaoldje golving make

Aafbraeking

• rid-me

Variaasje

• ritme

Aafleijinge

• ridmiek, ridmisch
• hertridme

Verwantje wäörd

• toeanval

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	ridme	ridmen	ridmes
	IPA	/rɪdme/	/rɪdmen/	/rɪdmes/	/rɪdmez/
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	ridme	ridmen	ridmes
	IPA	/rɪdme/	/rɪdmen/	/rɪdmes/	/rɪdmez/

In anger spraoke

Frans: rythme m Ieslandjs: hljóðfall(is:) ó Ingels: rhythm(en:) Nederlandjs: ritme ó

Pruus: Rhythmus m Spaans: ritmo m Zweeds: rytm g