ridme

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

ridme ó /rɪdme/

1. (meziek) 'n regelmaotige, zich aafwisselendje bewaeging, zowaal inne meziek, es d'n dans en inne dichkóns, door klemtoean, toeanhuuegdje en snelheid, die samen 'n bepaoldje golving make

Aafbraeking

• rid-me

Variaasje

• ritme

Aafleijinge

• ridmiek, ridmisch
• hertridme

Verwantje wäörd

• toeanval

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	ridme	ridmen	ridmes
	IPA	/rɪdme/	/rɪdmen/	/rɪdmes/	/rɪdmez/
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	ridme	ridmen	ridmes
	IPA	/rɪdme/	/rɪdmen/	/rɪdmes/	/rɪdmez/

In anger spraoke

• Frans: rythme m
• Ieslandjs: hljóðfall^(is:) ó
• Ingels: rhythm
• Nederlandjs: ritme ó
• Pruus: Rhythmus m
• Spaans: ritmo m
• Zweeds: rytm g