luit

'n luit

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

luit v /lœ́i̯t/

1. (meziek) e snaorinsterment mit 'ne paervörmige klankkas en e plat baoveblaad, wovan d'n hals enne kop meis häöks opein staon

Aafbraeking

• luit

Aafleijinge

• luitmeziek, luitspeelder

Verwantje wäörd

• gitaar

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	luit		luite	luiten
	IPA	/lœ́i̯t/	/lœ́i̯d/	/lœ́i̯te/	/lœ́i̯ten/
dim.	sjrif	luitje	luitjen	luitjes
	IPA	/lœ́i̯ce/	/lœ́i̯cen/	/lœ́i̯ces/	/lœ́i̯cez/

In anger spraoke

Frans: luth m Ingels: lute(en:) Japans: 琵琶(ja:) Nederlandjs: luit g Koreaans: 류트(ko:)

Pruus: Laute v Spaans: laúd m Viëtnamees: hồ cầm(vi:) Zweeds: luta(sv:) g

Bieveugelik naamwaord

Neet-lemma

luit /lœ́i̯t/

1. (neet-lemma) ónziejige predikatieve vorm van lui

Aafbraeking

• luit

Net get anges gesjreve

• luitj