lokatief
Mofers bewirk
Zelfstenjig naamwaord bewirk
Lemma bewirk
lokatief m /lò:ka̽tif/ (ouch: /lò:ka̽'tif/)
- (spraoklieër) de zevendje naamval dae 'n plaats aanguuef (of 'n verwaeging inne richting van 'n plaats)
- Raod
Lèt op! Bakkes sjrief locatief.
De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.
d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.
- Aafbraeking
- lo-ka-tief
Grammaer bewirk
In 't Mofers kump de lokatief veur bie de persuuenlike veurnaamwäörd in kómbenaasje mit 't veurzitsel te, wie in te mienentj, te dienentj, te zienentj, te ozentj, te eurentj en te häörentj.
Wiejer guuef 't nag e deil biewäörd die ouch de functie vanne lokatief aannumme, wie heives, daoroppes, hiejeroppes, óngeroppes, stroumoppes en woroppes.
Verbuging bewirk
inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | lokatief | lokatieve | lokatieven | |
IPA | /lò:ka̽tif/ | /lò:ka̽tiv/ | /lò:ka̽'tive/ | /lò:ka̽'tiven/ | |
dim. | sjrif | lokatiefke | lokatiefken | lokatiefkes | |
IPA | /lò:ka̽'tifkʲe/ | /lò:ka̽'tifkʲen/ | /lò:ka̽'tifkʲes/ | /lò:ka̽'tifkʲez/ | |
dat. | sjrif | lokatief | lokatieve | lokatieven | |
IPA | /lò:ka̽tif/ | /lò:ka̽tiv/ | /lò:ka̽'tive/ | /lò:ka̽'tiven/ |
In anger spraoke bewirk
- Frans: locatif m
- Ieslandjs: staðarfall ó
- Ingels: locative(en:)
- Nederlandjs: locatief g
- Pools: miejscownik(pl:) m
- Pruus: Lokativ m
- Spaans: locativo m
- Zweeds: lokativ g