kiel

'ne rónjen en 'ne gewuuene kiel [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

kiel m /kʲí:l/

1. (gesjieër) e plat of róndj, spits toeloupendj veurwerp (meis van hout) mit einen of twieë sjuunse kantjen ónger 'ne sjerpen hook det gebroek wuuert veur get mit vas te zitte, te verkómme det get eweg roltj of veur te helpe bie 't spliete van belk
2. e stökske metaal det in 'n inkeping van 'n moteras opgeslaote ligk veur verdrejjing te verkómme

Aafbraeking

• kiel

Net get anges gesjreve

• keel

Aafleijinge

• kielbein

Verwantje wäörd

• kebzel

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 186.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	kiel		kiele	kielen
	IPA	/kʲí:l/		/kʲí:le/	/kʲí:len/
dim.	sjrif	kielke	kielken	kielkes
	IPA	/kʲí:l̥kʲe/	/kʲí:l̥kʲen/	/kʲí:l̥kʲes/	/kʲí:l̥kʲez/
dat.	sjrif	kiel		kiele	kielen
	IPA	/kʲí:l/		/kʲí:le/	/kʲí:len/

In anger spraoke

[1]

Fins: kiila Frans: coin m Hóngaars: ék(hu:) Ingels: wedge Ieslandjs: fleygur m

Nederlandjs: keil g, spie g, wig g, keg g Pruus: Keil m Spaans: cuña v Zweeds: kil g