keutel

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

keutel m (Nederlands: keutel, drol)

• Mofers: keu~tel (keu~tele, keu~telke)

Sinneniem

• dujel

Verbuging

keutele, keutelke

keutele van e paerd

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

keutel m /kǿ:təl/

1. de vaste oetgesjeie aafvalstóffe van 'ne miens of e bieës, veural die get klènder of rónjer zeen

Aafbraeking

• keu-tel

Aafleijinge

• keutele
• apekeutel, baerekeutel, bókkekeutel, hinnekeutel, hónjskeutel, kaviakeutel, knienskeutel, paerskeutel, paerskeutele, sjaopskeutel

Verwantje wäörd

• drieët, flater, mès, möppes, sjiet, stróntj

Zagswies

• (zich) e keutelke (gaon) drejje: (gaon) poeppe
• (zich) de keutel inriete/intrèkke:
  1. e sjerp standjpuntj aafzwake
  2. get det me zich veurgenómmen haet te doon oetintjelik aafbraeke

     Baer zów mich alle rame sjiljere, mer hae haet toch de keutel ingetróch.

• smaal keutelkes (gaon) sjiete: in ermeujige ómstenjigheje (kómme te) laeve
• Waem knien haet, haet keutele (knie\n es mv.): Aan bezit hangen ummer (väöl minder wichtige) naodeil.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 185-186.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	keutel		keutele	keutelen
	IPA	/kǿ:təl/		/kǿ:tə̽lə/	/kǿ:tə̽lən/
dim.	sjrif	keutelke	keutelken	keutelkes
	IPA	/kǿ:tə̽l̥kə/	/kǿ:tə̽l̥kən/	/kǿ:tə̽l̥kəs/	/kǿ:tə̽l̥kəz/
dat.	sjrif	keutel		keutele	keutelen
	IPA	/kǿ:təl/		/kǿ:tə̽lə/	/kǿ:tə̽lən/

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	keutel		keutels
	IPA	/kǿ:təl/		/kǿ:təl̥s/	/kǿ:təlz/
dim.	sjrif	keutelke	keutelken	keutelkes
	IPA	/kǿ:tə̽l̥kə/	/kǿ:tə̽l̥kən/	/kǿ:tə̽l̥kəs/	/kǿ:tə̽l̥kəz/
dat.	sjrif	keutel		keutels
	IPA	/kǿ:təl/		/kǿ:təl̥s/	/kǿ:təlz/

Raod

't Oearsprunkelik en baeter mieëvaad is "keutele"; "keutels" is nanneet algemein in 't Mofers.

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: keutel
• Ingels: turd
• Nederlandjs: keutel^(nl:) g, drol g
• Noors (Bokmål): bæsj^(no:) m

Wirkwaord

Neet-lemma

keutel /kǿ:təl/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van keutele
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van keutele

Aafbraeking

• keu-tel

Nederlandjs

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

keutel g /'kø:.təl/

1. keutel

Verbuging

	inkelvaad	mieëvaad
nom.:	keutel	keutels
dim.:	keuteltje	keuteljes