häölbeitel

'nen häölbeitel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

häölbeitel m /hœ́:lbɛ́i̯tel/

1. (gesjieër) 'n saort aan beitel mit e krómb blaad veur groven of anger oetsparinge mit te sniejen in hout, stein of anger matterjaal

Aafbraeking

• häöl-bei-tel

Samestèlling

• häöl < haol + beitel

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	häölbeitel		häölbeitele	häölbeitelen
	IPA	/hœ́:lbɛ́i̯tel/		/hœ́:lbɛ́i̯te̽le/	/hœ́:lbɛ́i̯te̽len/
dim.	sjrif	häölbeitelke	häölbeitelken	häölbeitelkes
	IPA	/hœ́:lbɛ́i̯te̽l̥kʲe/	/hœ́:lbɛ́i̯te̽l̥kʲen/	/hœ́:lbɛ́i̯te̽l̥kʲes/	/hœ́:lbɛ́i̯te̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	häölbeitel		häölbeitele	häölbeitelen
	IPA	/hœ́:lbɛ́i̯tel/		/hœ́:lbɛ́i̯te̽le/	/hœ́:lbɛ́i̯te̽len/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: gótsj
• Frans: gouge v
• Ingels: gouge
• Nederlandjs: guts g, holbeitel g
• Pruus: Hohlmeißel m
• Spaans: gubia v
• Zweeds: hålmejsel g, håljärn ó