genitief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

genitief m /ʝé:ni̽tif/ (ouch: /ʝe̽ni̽'tif/)

1. (spraoklieër) d'n twieëdje naamval dae tiedsverbenj en eigendóm aanguuef

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• ge-ni-tief

Grammaer

De genitief kump in 't Mofers allein nag veur in versteindje oetdrökkinge; in 't biezunjer bie tiedsbepaolinge die beginnen op s- en biewäörd op des-.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	genitief		genitieve	genitieven
	IPA	/ʝé:ni̽tif/	/ʝé:ni̽tiv/	/ʝe̽ni̽'tive/	/ʝe̽ni̽'tiven/
dim.	sjrif	genitiefke	genitiefken	genitiefkes
	IPA	/ʝe̽ni̽'tifkʲe/	/ʝe̽ni̽'tifkʲen/	/ʝe̽ni̽'tifkʲes/	/ʝe̽ni̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	genitief		genitieve	genitieven
	IPA	/ʝé:ni̽tif/	/ʝé:ni̽tiv/	/ʝe̽ni̽'tive/	/ʝe̽ni̽'tiven/

In anger spraoke

• Frans: génitif m
• Ieslandjs: eignarfall^(is:) ó
• Ingels: genitive^(en:)
• Japans: 属格^(ja:)
• Luuksembörgs: Geenitiv m
• Nederlandjs: genitief g
• Pools: dopełniacz^(pl:) m
• Pruus: Genitiv m
• Sjinees: 屬格^(zh:)
• Spaans: genitivo m
• Zweeds: genitiv g of ó