deponent

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

deponent m /dè:po̽'nǽn̥t/)

1. (spraoklieër) e wirkwaord det inne liejendje vorm steit, mer 'n bedrievendje beteikenis haet

Aafbraeking

• de-po-nent

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	deponent		deponente	deponenten
	IPA	/dè:po̽'nǽn̥t/	/dè:po̽'nǽnd/	/dè:po̽'nǽn̥te/	/dè:po̽'nǽn̥ten/
dim.	sjrif	deponentje	deponentjen	deponentjes
	IPA	/dè:po̽'nǽn̥ce/	/dè:po̽'nǽn̥cen/	/dè:po̽'nǽn̥ces/	/dè:po̽'nǽn̥cez/
dat.	sjrif	deponent		deponente	deponenten
	IPA	/dè:po̽'nǽn̥t/	/dè:po̽'nǽnd/	/dè:po̽'nǽn̥te/	/dè:po̽'nǽn̥ten/

In anger spraoke

• Ieslandjs: aflagssögn^(is:) v, deponenssögn^(is:) v
• Ingels: deponent verb
• Nederlandjs: deponens g
• Pruus: Deponens ó