brieëm

'n brieëm [1] mit braomelte d'raan

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

brieëm v /brìæ̯̈m/

1. (plantje) Rubus fruticosus: 'ne stroek oete roeazefemielje die algemein veurkump in bus woraan braomelte grujje
2. (euverdrechtelik) 'nen tak van 'n [1]

Aafbraeking

• brieëm

Aafleijinge

• hinnebrieëm
• brieëmentak, brieëmestekel

Verwantje wäörd

• braomel

Zagswies

• zich van gietsigheid 'n brieëm dore reet (op) trèkke: hieël erg gietsig zeen

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 91.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	brieëm		brieëme	brieëmen
	IPA	/brìæ̯̈m/		/brìæ̯̈me/	/brìæ̯̈men/
dim.	sjrif	brieëmke	brieëmken	brieëmkes
	IPA	/brìæ̯̈m̥kʲe/	/brìæ̯̈m̥kʲen/	/brìæ̯̈m̥kʲes/	/brìæ̯̈m̥kʲez/

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: breem

Frans: ronce v Grieks (nuuj): βάτος(el:) m of v Ieslandjs: brómber ó Ingels: bramble, blackberry

Nederlandjs: braam g, bramenstruik(nl:) g Pruus: Brombeere v Spaans: zarzamora v Zweeds: björnbär ó