akkuzatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

akkuzatief m /aku̽za̽tif/ (ouch: /aku̽za̽'tif/)

1. (spraoklieër) de veerdje naamval dae 't liejendj veurwerp of de patiënt aanguuef

Raod

Lèt op! Bakkes sjrief accusatief.

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• ak-ku-za-tief

Aafleijinge

• akkuzatiefveurwerp

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	akkuzatief		akkuzatieve	akkuzatieven
	IPA	/aku̽za̽tif/	/aku̽za̽tiv/	/aku̽za̽'tive/	/aku̽za̽'tiven/
dim.	sjrif	akkuzatiefke	akkuzatiefken	akkuzatiefkes
	IPA	/aku̽za̽'tifkʲe/	/aku̽za̽'tifkʲen/	/aku̽za̽'tifkʲes/	/aku̽za̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	akkuzatief		akkuzatieve	akkuzatieven
	IPA	/aku̽za̽tif/	/aku̽za̽tiv/	/aku̽za̽'tive/	/aku̽za̽'tiven/

In anger spraoke

• Frans: accusatif m
• Grieks (nuuj): αιτιατική^(el:) v
• Ieslandjs: þolfall ó
• Ingels: accusative^(en:)
• Luuksembörgs: Akkusativ m
• Nederlandjs: accusatief g
• Pools: biernik^(pl:) m
• Pruus: Akkusativ^(de:) m
• Spaans: acusativo m
• Zweeds: ackusativ^(sv:) g of ó