aanligk

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

aanligk m /á:nlɪgʲ/

1. 'ne veug die me netuurlik (van gebaorte) gekregen haet, de eigesjap det m'n örges mekkeliker mit kan wirken of baeter in is

Aafbraeking

• aan-ligk

Synoniem

• talent

Verwantje wäörd

• bekwaomheid, gaof, vernurftig, veug

Zagswies

• aanligk höbbe veur get

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	aanligk		—
	IPA	/á:nlɪgʲ/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	aanligk		—
	IPA	/á:nlɪgʲ/		—

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: aanlèk
• Ieslandjs: atgervi^(is:) ó
• Ingels: talent, aptitude
• Nederlandjs: aanleg g
• Viëtnamees: năng khiếu^(vi:), tài mạo^(vi:)

Wirkwaord

Neet-lemma

aanligk /á:nlɪgʲ/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van aanligke (in naevezats)
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van aanligke (in naevezats)
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van aanligke (in naevezats)

Raod

De vörm vanne wirkwäörd "aanligke (iacere)" en "aanligke (ponere)" kómmen hie euverein.

Aafbraeking

• aan-ligk

Variaasje

• (in houfzats) ligk aan