heila

Mofers

Tössewirpsel

Lemma

heila! /hɛ̀i̯la:/

1. wuuert gebroek veur aandach te trèkken op zichzelf of op det waat me geit zègke

   Heila, noe sjei 'ns oet mit daen hóndj zoea te stange!

Raod

Dit is 'ne get sterkere vorm veur hei.

Aafbraeking

• hei-la

Verwantje wäörd

• ei, hei

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 153.

In anger spraoke

• Nederlandjs: hela^(nl:)